ขี้เหล็กเลือด
ชื่อวิทยาศาสตร์:  Cassia timoriensis   DC. ชื่อวงศ์:Leguminosae- Caesalpinoideae ชื่ออื่น :  ขี้เหล็กป่า  ขี้เหล็กแดง มะเกลือเลือด  ช้าขี้เหล็ก ขี้เหล็กปั้นชั่ง กะแลงแล็น (มลายู) ลักษณะ : ไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็ก สูงได้ประมาณ 10 ม. กิ่งอ่อนเกลี้ยงหรือมีขนสีเหลืองทอง ใบประกอบแบบขนนก เรียงสลับ หูใบรูปติ่งหู  มีขนสั้นนุ่ม ปลายใบแหลมสั้นๆ หรือเป็นติ่ง โคนใบกลม แผ่นใบเกลี้ยงหรือมีขนสั้นนุ่มทั้งสองด้านของแผ่นใบ  ส่วนท้องใบเป็นสีแดง ดอก เป็นช่อแบบช่อกระจะ ออกตามซอกใบ มีใบประดับรูปไข่ ปลายแหลม ร่วงง่าย กลีบดอกสีเหลือง แผ่นกลีบรูปไข่กลับ ฝักรูปแถบ แบน เกลี้ยง แห้งแล้วแตก ยาว 8-16 ซม. เมล็ดมี 10-30 เมล็ด รูปรี แบน เป็นมันวาว ยาวประมาณ 7 มม. สรรพคุณ : เปลือกต้น  รสขม แก้โรคหิด แก่น  รสขมจัด ขับฟอกโลหิตระดูสตรี  บำรุงโลหิตระดู  ขับปัสสาวะ แก้กษัย ไตพิการ แก้กล่อนลงฝัก (ทำให้อัณฑะข้างหนึ่งบวม) แก้ปวดบั้นเอว แก้เส้นปัตคาดบริเวณท้องน้อยและหน้าขาตึง อ้างอิง http://goo.gl/omFU4q http://www.en.mahidol.ac.th/conservation/plant_table_full.php?id=116 http://www.qsbg.org/database/plantdb/mdp/mdpdetails.asp?id=357 วุฒิ วุฒิธรรมเวช. (2540). สารานุกรมสมุนไพร: น. 138, กรุงเทพฯ:โอเดียนสโตร์.



 

Tag : ขี้เหล็กป่า , ขี้เหล็กเลือด , ขี้เหล็กแดง , สมุนไพรบำรุงโลหิต